Integriteit en defensie…

Hoewel defensie er alles aan doet om de ‘externen’, te laten geloven dat integriteit bij hen hoog in het vaandel staat, is de realiteit soms volstrekt anders. Alle regelingen zoals de Gedragscode Defensie, maatregelen ter bevordering van de sociale veiligheid, Interne- en Externe commissies ten spijt, het is in de praktijk vaak niet meer dan belijdenis met het woord.

Het laatste dieptepunt is dat een burger medewerker bij defensie met een specifieke controlerende functie werd gevraagd, lees gedwongen, om gewoon haar handtekening maar te zetten en een ‘oogje dicht te knijpen’. Zij weigerde dat, waarop de wel meewerkende collega’s (fysiek) agressief naar haar werden. Vervolgens werden niet deze agressieve collega’s naar huis gestuurd of geschorst, maar zij! Defensie kon namelijk haar veiligheid op de werkvloer niet meer garanderen! Tot zover een veilige sociale werkomgeving bij defensie!

Dit weekend ontving zij haar ontslagbrief! Integriteit kent namelijk een prijs!

Laat ik nog even een stukje ‘Gedragscode Defensie’ opvoeren:

“Het beste resultaat behalen wij gezamenlijk door elkaar scherp te houden, elkaar te coachen en vooral ook als wij het lef hebben elkaar aan te spreken op ons werk en ons gedrag. Ik sta open voor feedback. Dit maakt ons sterker en stelt ons in staat om te leren als organisatie.”

Haar stelling was dat haar integriteit in ieder geval niet te koop was. Zeker omdat indien zij functioneel haar werk niet zou doen, er mogelijk doden en gewonden zouden vallen. Maar dat blijkt bij sommige defensiemedewerkers inmiddels geen valide argument meer. Gedragscode of niet. Defensie gaat kennelijk liever het juridische (modder) gevecht aan met degene die het meldt!

Ook de in deze zaak met derden gedeelde vertrouwelijke en persoonlijke informatie, werd net zo makkelijk met iedereen op de werkvloer gedeeld. De Commissie Ongewenst Gedrag was meer bezig met de vorm en de wijze van communiceren met de commissie, dan met de eigenlijke taak van de commissie, namelijk het onderzoeken van het ongewenste gedrag.

Zoals zo veel medewerkers van defensie aangeven, lijkt deze commissie meer aan ‘windowdressing’ te doen, dan de klachten serieus te behandelen. Waarbij overigens niet wordt geschuwd om de klager nog even de duimschroeven aan te draaien, waardoor het meer weg heeft van een proces tegen de klager, dan de behandeling van iemand die hulp zoekt bij een groot probleem. Maar ja, integriteit en empathie liggen vaak in elkaars verlengde.

Inhoudelijk raakt deze zaak niet alleen de integriteit van de defensiemedewerker, maar raakt het de kern van de veiligheid van iedere militair. De kans dat er (wederom) verkeerde munitie zal worden gebruikt, is na de bevindingen van de Onderzoeksraad voor Veiligheid op 28 september 2017 over het tekortschieten bij de munitieveiligheid tijdens de missie in Mali waarbij twee militairen de dood vonden, toch op z’n minst een aandachtspuntje zou je denken. Lessons learned? Helaas niet.

De Raad gaf het eigenlijk in 2017 al aan:

‘De Raad constateert ernstige tekortkomingen in de zorg voor de veiligheid van Nederlandse militairen tijdens de missie in Mali, zowel ten aanzien van het munitiebeheer als ten aanzien van de militaire gezondheidszorg. Eerdere onderzoeken die door de Raad zijn uitgevoerd hebben vergelijkbare patronen aan het licht gebracht. De Raad is daarom bezorgd over de weinig zichtbare motivatie van de defensieorganisatie om van de gebeurtenissen te leren.’

Vorenstaande geeft ‘mooi’ aan hoe er door sommige defensieonderdelen tegen externe onderzoeken wordt aangekeken en dus ook hoe men tegen de Commissie Deetman aan gaat kijken.

Iedere militair zou zich zo langzamerhand wel achter de oren moeten gaan krabben…

Zeg later niet dat ik u niet heb gewaarschuwd!

Hein Dudink/Advocaat