Waarom bekennen onschuldigen soms bij de marechaussee/politie?

Met grote regelmaat wordt deze vraag aan mij gesteld. De gedachte die hierachter zit, is namelijk dat er geen aanleiding zou zijn om iets anders te verklaren dan de waarheid. De realiteit is echter anders.

Indien u wordt opgesloten in een cel, maakt dat gevoelens bij u los die zich niet makkelijk laten vangen. De politie maakt daar handig gebruik van. U wordt uit uw vertrouwde omgeving gehaald en moet uw zakken leeghalen, riem afdoen, veters uit de schoenen halen, of u krijgt slippers.

Daarnaast bent u misschien gewond, heeft u medicijnen nodig of er spelen andere persoonlijke zaken die u erg onzeker maken. Misschien is het goed om eens te laten zien in wat voor setting u wordt verhoord.

Ik heb een cliënt bijgestaan die in de verhoorkamer aan het vechten was met een verbalisant omdat deze een tekening van zijn kind liet zien die de agent tijdens de huiszoeking had meegenomen en de verdachte daarbij doodleuk mededeelde dat hij zijn kind niet meer zou zien.

Hieronder is een foto van een verhoorkamer van de politie. Stel u voor dat u dagen vast zit in een kleine koude cel waar een ventilator u met luid gebrom de hele nacht wakker houdt. U wordt dan gedurende de dag enkele keren naar zo’n kamertje gebracht en krijgt iedere keer te horen dat u een loser bent en u uw kinderen niet meer zult zien, of dat zij u niet meer willen zien. Dat de zaak zo klaar als een klontje is en u alleen maar hoeft te bekennen, zodat iedereen weer door kan gaan met zijn werk en u daarna naar huis kunt. Intimiderend.

 

 

 

 

 

Voorts een foto van een gewonde verdachte die simpelweg niet werd geholpen en dagen lang met deze open wond rondliep. De verhorende politieagenten zullen bij een klacht simpelweg verwijzen naar de bewaarders van het cellencomplex die – kennelijk – verantwoordelijk zijn voor het welzijn van de verdachte.

 

 

 

 

 

 

 

Misschien heeft u nu een ander beeld?

U bent geïnformeerd, dan wel gewaarschuwd!

Hein Dudink/Advocaat