Militairen met psychische problemen worden ook door Centrale Raad van Beroep in de steek gelaten.

Gaf ik reeds eerder aan dat Defensie psychisch zieke militairen aan hun lot overlaat, ook van de rechterlijke macht in Utrecht hoeven zij niet veel empathie (meer) te verwachten. Wat gebeurde hier allemaal?

Eigenlijk werden zonder enig medisch onderzoek, twee jarenlang uitstekend functionerende marechaussees het hek overgezet.

Door hun commandant werd tijdens de hoorzitting nog wel aangegeven dat de zaak medisch zou worden onderzocht, maar later bleek dat de Stafarts van de marechaussee slechts vluchtig naar de e-mail die hij kreeg had gekeken. Hij zag geen aanleiding om een ‘duur’ medisch onderzoek op te starten. Dat mochten zij overigens wel op eigen kosten doen! Nederlandser gaat het niet worden.

Beide militairen deden uitzettingen van uitgeprocedeerde asielzoekers op Schiphol en ongemerkt sloop er een negatieve spiraal van emoties in hun gedrag. Het betrof uitzettingen waarbij gezinnen, vrouwen en kinderen tegen hun wil moesten worden uitgezet. Mannen die letterlijk hun mond dichtnaaiden en soms moesten mensen met plakband de mond worden gesnoerd en ook met handboeien aan de CV leidingen worden vastgemaakt zodat er toch nog even kon worden geslapen als er pas de volgende dag verder naar een bestemming ergens in de wereld werd gevlogen. Ging het slapen toch slecht? Gewoon een fles Whisky erin.

Bij terugkomst was er jarenlang een maatschapplijk werker aanwezig voor een ‘goed’ gesprek, maar toen hij overleed, kwam er (uiteraard) niemand voor hem terug en het werk ging gewoon door. Dit ‘fijne’ werk zal later ongezien zijn tol gaan eisen.

Zo zullen beiden later sigaretten mee gaan nemen van uitzendingen en deze uitdelen aan anderen. Dit heet ‘coping gedrag’. In gewoon Nederlands wil iedereen naast al het leed dat hij/zij ziet en aanricht ook gewoon aardig worden gevonden. Hoe ga je namelijk met alle menselijke ellende mee om? Een van de marechaussees rookte overigens niet eens en beiden deelden de sigaretten gewoon uit. Te veel sigaretten mee nemen is echter wangedrag, dus werd er aangifte gedaan en volgde er uiteraard gelijk ontslag!

Meer vreemd was het dat een van hen een voor deensie bekende medische geschiedenis had en net weer aan het werk was gegaan. Hij kreeg van zijn arts zelfs nog te horen dat hij bepaalde belastende werkzaamheden maar beter even niet meer kon doen. Zijn commandant zette hem echter weer volledig in en toen ook zijn collega in de emotionele spiraal naar beneden ging, hielp de lamme de blinde.

Na een juridische lijdensweg geeft de Centrale Raad van Beroep eenvoudigweg aan:

‘De vraag of wangedrag is aan te merken als toerekenbaar wangedrag is een vraag naar de juridische kwalificatie van het betrokken feitencomplex. Voor de toerekenbaarheid is niet van doorslaggevende betekenis of het gedrag psychopathologisch verklaarbaar is, maar of de betrokkene de ontoelaatbaarheid van dat gedrag heeft kunnen inzien en overeenkomstig dat inzicht heeft kunnen handelen. Het ligt op de weg van de militair aannemelijk te maken dat het wangedrag hem niet kan worden toegerekend. (Zie Raad 11 december 2014, ECLI:NL:CRVB:214:4155.)’

Hoewel de Stafarts niet eens de moeite nam om de behandelend arts van beiden te bellen, geeft de Raad aan dat de Stafarts juist handelde.

Hier wordt duidelijk dat als de militair tijdens zijn (psychische) ziekte wordt ontslagen en gelijk zonder inkomsten komt te zitten, hij ook nog eens de klaarheid van geest moet hebben om zich op eigen kosten te laten onderzoeken.

O ja, waar was de Gedragscode Defensie eigenlijk, als je niet eens in staat bent om een (1) telefoontje te plegen om iets uit te zoeken en daarbij aangeeft dat twee suïcidale militairen zelf maar hun medisch onderzoek moeten betalen?

Ondergetekende heeft na de hoorzitting de dienstwapens van beiden maar laten innemen, die hadden zij namelijk nog… Not during my watch….

U bent bij deze geïnformeerd en gewaarschuwd!

Hein Dudink | Advocaat